MIDDEN IN HET LEVEN

Wachtend op de trein en
heen en weer lopend op het perron,
merk ik plotseling
dat mijn passen gelijke tred houden
met de geluiden van de doodsklok
van de rouwkapel om de hoek.

Op reis, midden in het leven,
zijn wij door de dood omvangen.
Over mijn rug gaat een rilling,
onder mijn pet prikt het.

Uit: Bach kon zijn geluk niet op.