O, Kerstnacht, schoner dan de dagen

Rei van treurenden

O Kerstnacht, schoner dan de dagen.
Zo' n arts...hoe kán hij 't licht verdragen,
dat in die nacht zo helder blinkt.
Hij wordt gevierd en aangebeden,
zijn hoogmoed luistert naar geen reden,
hoe fel die in zijn oren klinkt.

Hij zwoegt om d'onnozele te vernielen,
door ' t moorden van onnozele zielen.
En wekt een roep en hulpgeschrei.
Hij doodt zo' n hulpeloze stakker
en maakt de geest van Rachel wakker
die waren gaat door beemd en wei.

Wie hoort die arme stumperds kermen?
Wie zal zich over hen ontfermen?
De slachter trekt met grove rukken
het kind en snijdt het ruw aan stukken.
En wat bestemd was om te leven
wordt hard en harteloos uitgedreven.

Jij trieste vrouw, met diep verdriet
omdat pril leven je verliet,
jij blijft met lege handen staan,
geschokt, alleen en diep ontdaan.
Maar verliet de vader je zonder erbarmen,
er is een Vader die je wil omarmen.